One fifty

Location

In Scarborough (Tobago) zijn geen faciliteiten om te douchen. De enige manier is bij een guesthouse te vragen of je van de douche gebruik kunt maken. Op het terras zit een Zwitserse mevrouw die in een guesthouse om de hoek zit. Daar hebben ze een douche die schoon is.
We leggen de mevrouw van dat guesthouse uit dat we vier weken op de oceaan gezeten hebben en we vragen of het mogelijk is om bij haar te douchen. Geen probleem, tegen betaling van one fifty kunnen we bij haar terecht. De prijs blijft voor vier personen hetzelfde: one fifty. Dat is niet duur en de Zwitserse mevrouw doet ons de suggestie om tien of 15 dollar te betalen.
De volgende ochtend om 10 uur kloppen we aan bij het guesthouse. We gaan om de beurt onder de spuit, wassen onze haren en spoelen vier weken zout van ons lijf. Tijdens het douchen worden we getrakteerd op een fikse ruzie tussen de eigenaresse en haar man. De ruzie gaat over geld. Meneer heeft geld nodig om te tanken.
Nadat iedereen gedouched heeft ga ik betalen en ik geef 15 dollar. De mevrouw wordt boos en zegt dat de afspraak one fifty was. Ik zeg nog dat we dat te weinig vinden en daarom meer willen geven. Nu wordt ze echt boos en pakt een papiertje. Wat blijkt: one fifty is niet 1,5 dollar maar 150 dollar. Met het schaamrood op de kaken haal ik 150 TT dollar uit de portemonnee (ongeveer 18 euro).

Een paar dagen later komen we langs de plaatselijke benzinepomp. Daar verkopen ze diesel. Omdat wij onze jerrycans willen vullen, vragen we hoe duur de diesel is.”One fifty”, zegt de pompbediende. Wijs geworden vragen we: “150 dollar per liter?” “No no, one dollar fifty cents for one liter.”
We snappen het, de douche was een goede deal. De meneer van het guesthouse kan 100 liter diesel kopen.