Leprozeneiland Chacachacare

Location

Van een Engelsman krijgen we de tip om naar de voormalige leprozenkolonie op het eiland Chacachacare te zeilen. In 1984 hebben alle bewoners die kolonie op stel en sprong verlaten om naar een ziekenhuis in de hoofdstad Port of Spain te verkassen. Alle huizen staan er nog, voorzover de natuur er inmiddels geen bezit van genomen heeft.
Als we geankerd zijn, zien we de houten huisjes van de leprozen op de wal staan omringd door een prachtig groen regenwoud. Van ver af zien de verlaten huisjes er nog wel goed uit, al ontbreken inmiddels wel alle ramen. ’s Nachts is het werkelijk knats donker rond onze ankerplek, af en toe klettert er een forse regenbui en giert een snoeiharde wind rond ons schip.

De volgende dag gaan we met de dinghy naar de wal. “Toch wel een beetje luguber hier”, fluisteren we (met de film ‘Blair Witch Project’ in gedachten). Maar we vermannen onszelf en kruipen door de bosjes naar het eerste huisje. Het ligt er bezaaid met lege blikjes, flesjes, restanten van diverse barbecues en obscene teksten gekliederd op de muren. Gezellige boel hier.
We zien de restanten van een ziekenhuis, een kerkje, een mortuarium, een machinekamer. Alles van waarde is er uit gesloopt, maar we kunnen ons toch nog goed voorstellen dat hier tot 1984 nog ernstig zieke mensen gewoond en gewerkt hebben.

De volgende dag varen we naar de andere kant waar de huizen van de nonnen (Dominicanessen) nog redelijk intact zijn. Mooie, stijlvolle gebouwen moeten het geweest zijn, degelijk geconstrueerd ook. Maar de natuur is onverbiddelijk; de boomwortels doen zich ook hier met graagte te goed aan de huizen. Over een paar jaar is dit allemaal ingestort en definitief aan het oog onttrokken.